یکی از تاسف بار ترین جهالت هایی  که این بار نه بر غیر مسلمانان بلکه  بر معتقدان به قرآن عزیز سایه افکنده،نگاه غیر راهبردی و غیر استراتژیک به آیات این کتاب شریف است.

معتقدم اصولی ترین استراتژی ها و حتی تاکتیک ها در تمام موارد و علی الخصوص حوزه مطالعاتی بنده یعنی دشمن شناسی در قرآن موجود است.

و حقا که تعریف قرآن از خود با عنوان "وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏" جداً برازنده است.

هیچ گاه معنای واقعی این آیه شریف را اینگونه درک نکرده بودم که حوادث اخیر در فلسطین اشغالی آن را برایم نمایان ساخت:

لا يُقاتِلُونَكُمْ جَميعاً إِلاَّ في‏ قُرىً مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَراءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَديدٌ تَحْسَبُهُمْ جَميعاً وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّى ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَعْقِلُونَ (سوره حشر آیه 14)

ترجمه: اينها (یهودیان) دسته جمعى با شما نمى‏ جنگند مگر در داخل قريه ‏هاى محكم و يا از پس ديوارها(خود را پنهان سازند). شجاعتشان بين خودشان شديد است تو آنان را متحد میبینی ولى دلهايشان پراكنده است و اين بدان جهت است كه مردمى بى‏ تعقل هستند.

گفتنی است استفاده از فعل مضارع در ادبیات عرب نشان از استمرار دارد.

می بینیم  قرآن بسیار روان و صریح از این سخن می  گوید که یهودیان قدرت نبرد مستقیم ندارند و خودشان را پشت دیوار های بلند مخفی می کنند. و با اینکه شما در ظاهر فکر میکنی آن ها با هم متحدند ، در واقع این طور نیست و آنها با هم اختلافات جدی دارند و دلهایشان پاره پاره است (و برای تو اینگونه وانمود می کنند که با هم مشکل و اختلافی ندارند)...

                  لطفا در ادامه مطلب بخوانید....